w sprawach karnych
Encyklopedia PWN
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
środki prawne zapewniające ochronę praw i interesów uczestników postępowania karnego, zwłaszcza oskarżonego, w procesie karnym.
kasacja
w postępowaniu sądowym odwołanie od orzeczenia sądu niższej instancji do sądu ostatniej instancji (kasacyjnego) z powodu naruszenia przepisów prawa.
[łac. cassatio ‘zmiana’, ‘zniszczenie’],
obozy sowieckie, właśc. poprawcze obozy pracy, pot. łagry, ros. isprawitielno-trudowyje łagieria,
miejsca więzienia, odosobnienia i jednocześnie ekonomicznej eksploatacji osób oraz grup społecznych i narodowych, organizowane przez władze sowieckiej Rosji i ZSRR.
pojęcie i geneza zbrodnii wojennych została po raz pierwszy wprowadzona do prawa i praktyki międzynarodowej podczas i na zakończenie I wojny światowej, znajdując normatywny wyraz w artykule 228 traktatu wersalskiego z 1919, który przewidywał karalność czynów naruszających prawa i zwyczaje wojenne.
instancja
każdy z kolejnych stopni w systemie organów sądowych, adm., organizacji społecznych.
[łac.],
